Battletech: Thunderbolt

Wyprodukowany w 2491 roku jako jeden z pierwszych mechów przeznaczonych do ataków planetarnych, a także jeden z najlepiej uzbrojonych i opancerzonych mechów w świecie Battletech'a.

- Wersja: TDR-5S
- Waga: 65 ton
- Uzbrojenie: rakiety bliskiego i dalekiego zasięgu, trzy średnie lasery, ciężki laser oraz dwa karabiny

Mech przygotowany został do działania na wszystkich trzech zasięgach występujących w grze. Cele, które znajdą się blisko potraktowane zostaną rakietami krótkiego zasięgu Bical i dwoma karabinami maszynowymi Voelkers 200. Na średnim zasięgu wróg może się spodziewać wiązki z trzech średnich laserów Diverse Optics Type 18. Natomiast na dalekim zasięgu, Thunderbolt uderza mocno z ciężkiego lasera Sunglow Type 2 i rakiet dalekiego zasięgu Delta Dart LRM 15.

Duża ilość uzbrojenia jest też minusem tego mecha. Piloci Thunderboltów muszą czujnie obserwować wskazania temperatury, aby uniknąć przegrzania, a w efekcie wyłączeń reaktora czy też eksplozji amunicji. Zanim jednak dojdzie to tego typu ekstremalnych efektów, podwyższona temperatura powoduje także obniżenie skuteczności bojowej mecha: wolniejsze poruszanie się, obniżenie celności, itp.

Thunderbolty pojawiają się w ciężkich lancach, a nawet w lekkich siłach szturmowych, powszechnie używanych przez każdą armię w Sferze Wewnętrznej i Peryferiach. Domy Steiner i Marik są głównymi użytkownikami Mechów, chociaż te kupieckie narody sprzedały część produkcji do innych stanów. Dom Liao posiadał znaczące liczby tych Mechów, aczkolwiek straty w Czwartej Wojnie o Sukcesję i Wojnie Andurienskiej poważnie uszczupliły tę ilość. Na peryferiach konkordat Tau-rian wykorzystuje Mecha jako kręgosłup swojej armii.

Źródła:
1. http://www.sarna.net/wiki/Thunderbolt
2. Technical Readout: 3039, p. 295

Battletech: Wolverine

76 lat po pojawieniu się lekkiego mecha Locust, tj. w 2575 roku, zaprojektowany i wyprodukowany zostaje Wolverine. Powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie na mecha, który mógłby wykonywać misje zwiadowcze zbyt niebezpieczne dla lekkich mechów. Według materiałów źródłowych, jego produkcja zbiegła się także w czasie z mobilizacją przed nieuniknionym konfliktem Sfery Wewnętrznej z Peryferiami.

Prezentowana wersja: WVR-6R
- Waga: 55 ton
- Uzbrojenie: średni laser, rakiety bliskiego zasięgu oraz armatka automatyczna

Lepiej opancerzony i uzbrojony niż lekkie Mechy, ale ustępujący pod względem opancerzenia innym średnim Mechom, został wyposażony w silniki skokowe Northrup 12000, co znacznie zwiększyło wartość bojową oraz przeżywalność Wolverine'a na polu walki.

Wersja WVR-6R wyposażona jest w armatkę automatyczną GM Whirlwind, zamontowaną na prawym ramieniu, która pozwala na ostrzał wroga z dystansu. Na lewym barku umieszczone zostały rakiety bliskiego zasięgu Harpoon 6. Na głowie, na obrotowym wsporniku, umieszczony został średni laser, w którym zastosowano układ przerywania ognia, aby uniknąć trafienia z lasera w zamontowaną obok wyrzutnię rakiet.

Jak w przypadku Locust'a, powstało wiele wersji Mecha Wolverine. Np. w wersji WVR-6K, Dom Kurita zrezygnował z silników skokowych, przez ich awaryjność. Zamiast armatki automatycznej zamontowano jeden ciężki, średni i lekki laser oraz dodano dwie chłodnice i dwie tony pancerza. Natomiast inżynierowie z Domu Marik, nie rezygnując z silników skokowych, ale zamieniając armatkę automatyczną na ciężki i średni laser, byli w stanie dodać dwie chłodnice oraz tonę pancerza.

Źródła:
1. http://www.sarna.net/wiki/Locust
2. Technical Readout: 3039, p. 281

Battletech: Locust

Zaprojektowany przez Bergan Industries i wyprodukowany po raz pierwszy w 2499 roku Locust to jeden z najczęściej używanych lekkich Mechów w świecie BattleTech'a. Spośród kilku bardziej zaawansowanych mechów tej klasy, stworzonych na przestrzeni pięciu wieków, niewiele z nich dorównuje mu prędkością i wytrzymałością.

Prezentowana wersja: LCT-1V
- Waga: 20 ton
- Uzbrojenie: dwa karabiny maszynowe oraz średni laser

Dzięki wyjątkowej prędkości, Locust idealnie nadaje się do misji zwiadowczych, ustępując tylko mechom wyposażonym w silniki skokowe. W konstrukcji ramion występuje tylko siłownik barku i ramienia. Brak w konstrukcji siłownika przedramienia i siłownika dłoni, dlatego też Locust ma ograniczoną skuteczność bojową podczas walki wręcz. 

Wyposażony w dwa karabiny maszynowe SperryBrowning jest bardzo skuteczną jednostką przeciwko piechocie. Natomiast do walki z mechami oraz pojazdami opancerzonymi posiada jeden średni laser. Dlatego też, Locust bardzo często operuje w grupach, które wykorzystując swoją prędkość potrafią skutecznie okrążyć i zneutralizować wrogiego mecha.

Produkowany na dużą skalę, przez ok. dziesięć różnych fabryk, Locust zasila szeregi każdej organizacji militarnej w świecie BattleTech'a. Występuje szczególnie licznie w regionach peryferialnych przyjegających do Sfery Wewnętrznej (Inner Sphere), czyli obszaru przestrzeni międzygwiezdnej otaczającego Ziemię w promieniu około 450 - 550 lat świetlnych. 

Ze względy na różnorodność producentów, czyli w efekcie stosunkowo niski koszt i szeroką dostępność części, Locust jest popularny wśród jednostek najemnych oraz jest ważnym elementem sił obronnych i milicji wielu korporacji. Doprowadziło to również do powstania wielu wariantów Mecha oraz kilku zmodernizowanych wersji oznaczanych cyfrą 3, 5, a nawet 6.

Z popularnych wersji można wymienić np. LCT-1E, któy zamiast karabinów maszynowych ma zamontowany średni i lekki laser. Dom Steiner zamiast karabinów maszynowych wyposaża swojego LCT-1S w dwie wyrzutnie rakiet bliskieg zasięgu, kosztem pancerza. Podobny zabieg, czyli redukcję pancerza, w celu zamontowania rakiet dalekiego zasięgu stosuje Dom Davion. Peryferia, ze względu na ograniczenia technologiczne, używają przede wszystkim standardowej wersji LCT-1V.

Jeżeli chcecie poczytać więcej, polecam skorzystać ze źródła Sarna.net, gdzie na temat świata BattleTech i różnorodnego sprzętu znajdziecie wiele ciekawych artykułów.

Źródła:
1. http://www.sarna.net/wiki/Locust
2. Technical Readout: 3039, p. 281

Battletech: Renshield's Dragoons

Zakończyłem malowanie czterech mechów z nowego startera Battletech. Pomalowałem je w barwy regimentu Renshield's Dragoons, znanego też pod nazwą Kincade's Rangers z Wielkiego Domu Liao (Capellan Confederation). Przedstawione mechy to (od prawej): Locust, Wolverine, Thunderbolt i Awesome. W kolejnych dniach opublikuję o nich trochę więcej informacji.

Mechy malowałem pędzlem, tylko podkład położyłem z aerografu. Po nałożeniu kolorów bazowych całość pokryłem brązowym wash'em. Następnie rozjaśniłem pancerz nieco jaśniejszym zielonym za pomocą techniki suchego pędzla. Na koniec dodałem odpryski farby za pomocą gąbki i pędzelka.

Przed tzw. "brudzingiem" (z ang. Weathering), namalowałem numey oraz insygnia pułku. Nie za bardzo widać skorpiona w tej skali, ale uwierzcie mi, jest tam ;)

Zielony kolor na wzorcowym obrazku jest trochę ciemniejszy niż na moich modelach, ale akurat taki mi się bardziej podobał ;)

W kolejce czeka następna czwórka, którą maluję w barwy Wielkiego Domu Steiner (Lyran Commonwelth). Wrzucę foty jak zakończę projekt.

Warhammer 40k: Deathwatch Vanguard Veterans

Warhammer 40k: Kill Team - City of Death table #3

No dobra, kolejny krok wykonany. Położyłem czarny podkład, na to ciemny szary, trochę szaro-niebieskiego i na koniec kolor martwego ścierwa. Nowa linia farb w sprayu od Vallejo daje rade.

Okay, the next step is ready. I primered it black, then a dark gray, a little gray-blue and finally the color of a dead carcass. The new Vallejo spray paint range is doing well.

Przed malowaniem sprayem, pomalowałem pędzlem wszystkie elementy ze styroduru, ale i tak nie udało się uniknąć lekkien nadżerki materiału. Na szczęście nie dużo.

Before painting with a spray, I painted all the styrofoam elements with a brush, but I could avoid the fabric's erosion. Fortunately, not much.

Warhammer 40k: Deathwatch Terminator

Malowania Deathwatch ciąg dalszy. Tym razem Garran Branatar odziany w zbroję terminatora. Jest to kolejny członek formacji Kill Team Cassius. W mojej armii dołączy do jednego z oddziałów weteranów.

Deathwatch painting continues. This time Garran Branatar was clad in the terminator's armor. This is another member of the Kill Team Cassius formation. In my army, he will join one of the veteran troops.

Warhammer 40k: Deathwatch Librarian

Spontaniczny powrót do Warhammera 40k i jego wynik - Jensus Natorian z Deathwatch.
W poprzedniej edycji był członkiem słynnego i zabójczego Kill Team Cassius. W obecniej, niestety formacja Cassiusa nie istnieje, dlatego w mojej armii działa po prostu jako bibliotekarz.

Spontaneous return to Warhammer 40k and its result - Jensus Natorian from Deathwatch.
In the previous edition he was a member of the famous and deadly Kill Team Cassius. In the present, unfortunately Cassius formation does not exist, therefore in my army it acts just as librarian.

Star Wars: Legion - Small Desert House

Oto kolejny budynek do gry Star Wars: Legion, który zrobiłem w zeszłym roku.Właśnie znalazłem kilka minut, żeby w końcu zrobić kilka zdjęć. Podobnie jak wszystkie inne budynki, np. prezentowany w październiku Magazyn, wykonany jest ze styroduru.

Here is another bulding for Star Wars: Legion game which I made last year. I just found few minutes to finally take some photos. Like all other buildings, i.e. Warehouse presented in October, it's made from the the XPS styrofoam.

Battletech: Painting started...

Szybka fota z warsztatu. Mechy ze startera podzieliłem na dwie grupy. W każdej znalazł się mech lekki, średni, ciężki i mech szturmowy. Na początek bazowe kolorki i washe.

Niebieskie mechy docelowo będą w barwach Lyran Royal Guards, brygady wchodzącej w skład sił Wielkiego Domu Steiner (Lyran Commonwelth). Natomiast zielone mechy, docelowo zasilą szeregi regimentu Renshield's Dragoons, znanego też pod nazwą Kincade's Rangers z Wielkiego Domu Liao (Capellan Confederation). Kolejne kolory, odpowiednie dla każdej frakcji, dodam niebawem.